اگر برخی از سموم و آلایندهها، همراه با خوراکیها و آشامیدنیها یا به صورت آلودگیهای محیط زیستی وارد بدن ما بشوند، ابتدا کبد و سپس کلیهها، وظیفهی جذب آنها را از طریق خون بر عهده دارند.
سم زدا
واژهی «سمزدایی از بدن»، هم نوعی کاربرد علمی و هم نوعی کاربرد عامیانه در بین مردم دارد. مهمترین ارگانی که سمزدایی را به مفهوم علمی و واقعی در بدن انجام میدهد، کبد و پس از آن کلیهها هستند. یعنی در مرحله اول، اگر برخی از سموم و آلایندهها، همراه با خوراکیها و آشامیدنیها یا به صورت آلودگیهای محیط زیستی وارد بدن ما بشوند، ابتدا کبد و سپس کلیهها، وظیفهی جذب آنها را از طریق خون بر عهده دارند. در مرحلهی بعد هم، این ارگانها با مکانیسمهای مختلف و ترکیبهای پروتئینی خاصی که تولید میکنند، میتوانند این سموم را به بیرون هدایت کنند و باعث دفع آنها از بدن شوند. برخی از سموم مانند ترکیبهای آمینه از طریق متابولیسم طبیعی پروتئینها در بدن به وجود میآیند. کلیهها سمومی که از طریق متابولیسم داخل بدن تولید میشوند را به صورت اوره درمیآورند و به همراه مقدار زیادی آب، از بدن بیرون میبرند. علت ضرورت دفع ترکیبهای آمینه از بدن هم این است که مقادیر فراوان آنها میتوانند واقعاً مانند سم عمل کنند و خطرهای شدیدی را در پی داشته باشند.
یکی دیگر از وظایف کلیهها این است که تعادل اسیدی و بازی را در بدن ما برقرار کنند. ممکن است با غذا خوردن و رفتارهای غذایی یا به دلیل آلودگیهای محیطی خاص، مقدار یون هیدروژن که یکی از نشانگرهای حالت اسیدی مایعات بدن است، افزایش پیدا کند. در این صورت کلیه با مکانیسمهای مختلف سعی میکند دفع یون هیدروژن از طریق ادرار را افزایش دهد و حالت اسیدیتهی مایعات بدن را به شکل طبیعی خود برگرداند که البته اگر این حالت طبیعی در اسیدیتهی مایعات وجود نداشته باشد، همین تغییرات اسیدیته میتوانند مانند سمی خطرناک عمل کنند و حتی کشنده هم باشند.
عاقبت دفع نشدن سموم
ترکیبهای آمینه که از طریق پروتئینهای حیوانی یا گیاهی مانند انواع گوشتها، مغزها یا حتی نان وارد بدن میشوند، دارای عنصر ازت هستند که این عنصر برای ساخت پروتئین، مورد نیاز است. حال اگر مقداری از این ازت دریافتی، مازاد نیاز بدن باشد یا بدن نتواند از آن استفاده کند یا حتی با متابولیسم در بدن تولید شود، باید هر روز از بدن بیرون برود. به همین دلیل، کبد این ازت اضافی را ابتدا به صورت اوره درمیآورد و اوره هم از طریق خون به کلیهها برده میشود و در آنجا کار فیلتر شدن روی آن انجام و در نهایت هم با مقدار زیادی آب از طریق ادرار، دفع میشود.
اگر ازت اضافه از بدن دفع نشود، هم میتواند روی pH بدن اثر بگذارد و هم عملکرد قسمتهای مختلف بدن را به مخاطره میاندازد و نهایتاً منجر به مرگ میشود. به همین دلیل، دفع نشدن مناسب ازت از بدن افرادی که عملکرد کبد یا کلیههای آنها با مشکلاتی مواجه است، با توجه به شدت و ضعف مشکلشان، میتواند برایشان خطرناک و کشنده باشد. این مثال در مورد یکی از سمهای موجود در بدن بود. حالا هر یک از سمهای دیگر که از طریق خوراکیهای مختلف یا محیط زیست وارد بدن بشوند و امکان دفعشان وجود نداشته باشد، میتوانند مشکلات مشابه اینچنینی برایمان ایجاد کنند.
کامبوچا چای سبز به دلیل داشتن موادی مانند کاتچین ضدسرطان و آنتیاکسیدان دارای خواص دارویی مفید می باشد ، توسط شرکت برنا کامبوچا تولید شده است.
اثرات فارماکولوژی گیاهان موجود در ترکیب :
چای سبز: چای سبز یک ماده خنثی کننده آنتی اکسیدان می باشد. آنتی اکسیدان ها، ترکیباتی هستند که از سلول ها در برابر اثرات نامطلوب گونه های اکسیژن واکنشی حفاظت می کنند نظیر اکسیژن سینگلت، سوپر اکسید، پروکسیل رادیکال ها، رادیکال های هیدروکسیل و پروکسی نیریت، یک عدم توازن بین آنتی اکسیدان ها و گونه های اکسیژن واکنشی منجر به تنش اکسایشی شده و آسیب سلولی را در پی دارد. کاتچین ها، از این بیماری ها با ویتامین های آنتی اکسیدان (ویتامین C,E) و آنزیم ها (یعنی سوپر اکسید دیسمیوتاز کاتالاز) در سیستم دفاعی آنتی اکسیدان ها استفاده می کنند.
مطالعات نشان داده اند که کاتچین های چای سبز موجب افزایش فعالیت آنتی اکسیدانی پلاسما می شوند. مصرف عصاره چای سبز موجب افزایش فعالیت سوپر اکسید دیسمیموتاز در خون و بیان کاتالاز در ائورت می شود. این آنزیم ها در حفاظت سلولی در برابر گونه های اکسیژنی واکنشی نقش دارند. این عمل با عمل مستقیم بر روی گونه های اکسیژنی با کاهش در غلظت پلاسمای اکسید نیتریک همراه است. مالون آلدهید، که نشانگر تنش اکسایشی است، پس از مصرف چای سبز کاهش می یابد. این نتایج نشان می دهد که کاتچین ها دارای اثرات مستقیم و غیر مستقیم آنتی اکسیدانی می باشند.
چون کاتچین می تواند به عنوان آنتی اکسیدان های برون تنی عمل کند، آن ها از اکسایش سایر آنتی اکسیدان ها نظیر ویتامین E پیش گیری می کنند. با این حال مصرف کاتچین های چای سبز قادر به اصلاح وضعیت پلاسمای ویتامین E-C درون تنی نمی باشد. با این وجود، یک مطالعه نشان داد که کاتچین ها موجب افزایش غلظت ویتامین E در لیپوپروتین های با تراکم پایبن شده و از لیپوپروتیم با تراکم پایین در برابر پروکسیداسیون حفاظت می کند.
کامبوچا می تواند از سرطان محافظت کند
سرطان یکی از علل اصلی مرگ در جهان است. آن را با جهش سلولی و رشد سلول های کنترل نشده مشخص می کند. در مطالعات آزمایشگاهی، کامبوچا به جلوگیری از رشد و گسترش سلول های سرطانی به دلیل غلظت بالای پلی فنول های چای و آنتی اکسیدان ها کمک کرد. با وجود اینکه خواص ضد سرطان پلی فنل چای به خوبی درک نمیشود، با این حال، تصور می شود که پلی فنول ها از جهش ژن ها و رشد سلول های ضدسرطانی جلوگیری می کند و همچنین باعث افزایش مرگ سلول های سرطانی می شود. به همین دلیل تعجب آور نیست که مصرف چای کامبوچا از پیشرفت انواع سرطان ها جلوگیری می کند.
آثار فارماکولوژی و مکانیسم اثر کامبوچا
کامبوچا به تنهایی به سم زدایی بدن کمک می کند و به جلوگیری از سمی بیش از حد به دو روش کمک می کند:
کامبوچا حاوی مقادیر قابل توجهی از اسید گلوکورونیک است. این باعث می شود که بدن گلوکورونیزاسیون (سم زدایی) را افزایش دهد که بار را از کبد خارج می کند. مهم است که توجه داشته باشید که اسید گلوکورونیک علاوه بر توانایی سم زدایی آن، پلی ساکارید های مهم را نیز تولید می کند مانند: اسید هیالورونیک (مورد نیاز برای اتصال، مورد استفاده برای حفظ سلامت پوست و مفصل)، کندرویتین سولفات (ماده اولیه غضروف، همچنین برای سلامتی پوست مفید است) و موکوتیین سولفات (برای شیشه ای چشم).
کامبوچا حاوی باکتری ها و مخمرهای خوب است که تنظیم کننده فلور روده است. این به نوبه خود باعث کاهش تولید بتاگلوکورونیداز می شود که به سموم منتقل می شود بدون اینکه دوباره جذب شود.